Desertbeagle, een echte MPV

Eerder besteedde we al aandacht aan de ombouw van de Rocky tot Desertbeagle. Maar alleen ombouwen maakt de Desertbeagle niet tot het unieke Multi Purpose Vehicle dat ons voor ogen staat. Eigenlijk is MPV niet eens op zijn plaats. Dat wil zeggen, de auto-industrie heeft de kreet MPV bedacht voor een kruising tussen een personenauto en een bestelwagen. Ik rij zelf een MPV, een Pontiac Transsport met 5 verwijderbare stoelen.  Verwijder 2 stoelen en je kunt meer van iets vervoeren, nog 1, 2 of 3 stoelen er uit en er is nog meer ruimte voor iets. Het Multi-Purpose staat dus eigenlijk voor ‘lucht’; vrije ruimte zonder specifiek doel.

Omdat wij bij Multi-Purpose een wat concreter beeld hebben gaan we daarom ook verder in het invullen van die term.  Immers, purpose, betekent doel en een doel is behoorlijk concreet. Het heeft een functie, een toepassing, en om die functie te vervullen zijn middelen nodig en geen lucht.

Om een echte MPV neer te zetten is een concreet beeld nodig van de behoeften die de eindgebruiker heeft.  De eindgebruiker is het Gambiaanse project en de mensen die daar (aan)werken. De behoefte het vervoer van personen, vervoer van levensmiddelen naar de markt,  vervoer van materialen in algemene zin, onderhoud aan voertuig en andere mechanisme hulpmiddelen en hulp aan personen. Misschien ook wel een first-aid en rescue voertuig. Werken op het land met tal van (geïmproviseerde) werktuigen is per slot van rekening niet zonder gevaar. De ombouw is gericht op deze toepassingsmogelijkheden, de inrichting op het meeleveren van de middelen om die toepassingen te realiseren

Hergebruik

Een deel van de ombouw, en inrichting,  van de auto is gericht op de tocht naar Gambia, 7500km door Europa en Noord-West Afrika. Alles wat aan of in de auto wordt ingebouwd blijft uiteraard. We kunnen ook niet alles mee terug nemen al zouden we willen. Het is zaak dat alles wat we achterlaten ook nuttig (her)gebruikt  kan worden. Voor sommige producten is zo iets eenvoudig te bedenken. Stoelen en tafel zijn gekozen op compact, licht en sterk. Daarbij zijn ze duurzaam gemaakt waardoor zo ook na aankomst een eenvoudige woonkamer kunnen meubileren of, zoals we gezien hebben, in een lokaal restaurant een horeca bestaan aankunnen.

Voor andere reisbenodigdheden ligt dat soms iets lastiger. Waar nemen we de kleding in mee. Koffers? Tassen en/of zakken? Kan allemaal maar echt heel zinvol zijn ze niet na aankomst. Daarom hebben we gekozen voor standaard Curver kunststof ladenkasten die op een slimme manier in het achtercompartiment worden gemonteerd maar na verwijderen in een keuken, winkel, lodge of werkplaats hun oorspronkelijke functie weer kunnen vervullen. In dit geval kiezen we er voor om zelf een product op alternatieve wijze in te zetten zodat het ter plaatse weer nuttig ingezet kan worden. Ons voordeel is dat we al onze reisbenodigdheden, van sokken tot WC-rollen, efficiënt kunnen opslaan tijdens de reis. En hebben we iets nodig hoeft niet de hele auto overhoop gehaald te worden maar alleen de juiste laden opengetrokken te worden. Hiermee kunnen we bijna iedere vierkante centimeter ruimte benutten zonder dat het een chaos wordt.

Ruimte is duur

Kenmerkend voor een MPV, in klassieke zin, is variabele ruimte. De Desertbeagle zet dan wel redelijke buitenmaten neer maar binnenin is het een stuk spaarzamer. Van origine is het ook geen MPV maar een robuuste, sobere 4×4; gebouwd voor het overwinnen van het terrein, trekken van zware lasten en niet het comfortabel vervoeren.  Dat betekent dus dat er binnenin niet veel ruimte is voor grote objecten. Daarbij komt dat de binnenhoogte groter is dan de binnenbreedte.

Een deel van dat ruimteprobleem lossen we op met een roofrack van 120x180cm. Nadeel is dan wel weer dat je daarop niet te veel zwaar spul wilt laden om de rijeigenschappen nadelig te beïnvloeden. Is onder normale omstandigheden een zijdelinkse hellingshoek van 30 graden haalbaar, met veel zooi op het dak wordt dat een risico. En op dat dak ligt al een 2e reserve wiel, 2 jerrycans met diesel, kleding en 2 rijplaten.

Een tent moet mee. Vanwege het gewicht, de beperkte afmeting en het gemak van opzetten hebben we gekozen voor een opwerptent van 4,5kg met een afmeting van 85cmx2cm in opgevouwen toestand. Deze wordt opgeborgen tegen het dak.

De keuze van het materiaal dat mee moet, omdat we het onderweg nodig hebben, moet daarom aan een viertal criteria voldoen

1. herbruikbaar
2. compact van afmeting
3. zo licht mogelijk
4. duurzaam

Communicatie, kan van levensbelang zijn.

Een CB-radio is essentieel voor het contact onderhouden met de andere Challenders en dus lijkt een CB alleen zinvol voor de reis en niet de lokale eindgebruiker. Maar met wat fantasie en out-of-the-box denken blijkt zo’n CB ook voor de eindgebruiiker zinvol kan zijn. D.w.z. in combinatie met één of twee CB-handsets.

De chauffeur, of driver zoals men dat graag zegt in Gambia, kan van dag tot dag verschillen. En al is iedere driver bereikbaar op z’n GSM, het nummer dat je moet bellen om contact te leggen verandert dus ook steeds. Een in de auto ingebouwde CB kan altijd bereikt worden als de thuisbasis of een opzichter op de akker ook een CB heeft. Je hoeft dan niet eens te weten wie er rijdt of wie in de buurt is van het voertuig – het voertuig is altijd op te roepen. Omgekeerde geldt ook, de driver kan altijd contact maken met de thuisbasis. Enige voorwaarde is: neem 2 extra portable CB-radio’s mee. Daarmee heeft de ingebouwde CB ineens wel een functie na de tocht gekregen.

Koeling, geen overbodig luxe

Een koelbox is handig om je flessen met water, drankjes en onderweg gekochte fruitwaren koel te houden. Een koelbox kan ook in Gambia de eindgebruiker tal van toepassingen bieden. Medicijnen en andere goederen die tijdens transport gekoeld moeten worden vinden een veilig plekje in deze kist. Wil je de koelbox ook buiten de auto kunnen gebruiken of op plaatsen waar elektriciteit niet beschikbaar is, dan zijn een 220V en gasaansluiting aan te raden. Vandaar dat de Desertbeagle een koelbox (of minikoelkast) heeft op 12V,220V en gas.

First Aid en Rescue

We rijden door 8 landen, of 9 als je de Westelijke Sahara niet tot Marokko rekent. Ieder van deze landen heeft zijn eigen eisen met betrekking tot veiligheidsvoorzieningen in de auto. Zo is in Gambia, maar ook veel andere landen, een brandblusser verplicht. Veiligheidshesje en EHBO trommel behoort in veel landen ook tot de verplichte standaarduitrusting. Dit in tegenstelling tot Nederland. Hier moet je rekening mee houden.

Door deze eisen iets ruimer te interpreteren en aanvullende veiligheidsmaterialen mee te nemen ontstaat een basic rescue voortuig. Wat op zich ook geen extreme luxe is omdat de Challenge zich, onder andere, onderscheidt van de ‘echte’ Parijs-Dakar omdat er geen rescue voertuigen mee gaan. We zijn op elkaar aangewezen en worden ‘zelfredzaam’ verondersteld. Daarbij komt dat we voor onszelf hebben besloten de tocht desnoods volledig op eigen kracht te volbrengen. Als je onderweg bent is er geen ANWB en komt op enig moment het ‘point of no return’. Je moet verder, ongeacht de situatie waarin je je bevindt.

De ‘standaard’ uitrusting van de Desertbeagle wordt daar dan ook op afgestemd. Brandblussers, blusdekens,uitgebreide BHV-kist, verkeerskegels, breaklights, rescuetool, etc.. gaan allemaal mee. De CB-radio is een export type, dus aanzienlijk meer vermogen dan de 4W die in Europa is toegestaan. Mogelijk zelfs een sateliettelefoon. (Die huren we, gaan we niet kopen en blijft dus ook niet).

We gaan er vanuit dat we al dit spul niet behoeven aan te spreken. Maar het levert de lokale medische post dan wel een extra aanvulling op hun vaak karige voorzieningen.